Sylwester z Andrzejem Dudą
Żaden z dostojnych gości nie przybył z pustymi rękami zgodnie z tradycją. Każdy przygotował co najmniej 0,5 na łeb, a co mocniejsi zawodnicy wprowadzili program zero tolerancji dla małych litraży. Oni przybyli z dwoma butelkami co najmniej. Na efekty nie trzeba było długo czekać. Na długo przed północą na dziedzińcu przed pałacem można było zauważyć kilkaset roznegliżowanych postaci tańczących w świetle księżyca. Jednym dyndało to, drugim tamto – zaprawdę powiadam wam drodzy parafianie, było na co popatrzeć. Panowie robili orły na trawie, panie robiły co mogły. A mogły, oj mogły.
Im dalej w noc, tym tłum gęstniał. Z klasycznej imprezy zrobiła się domówka jakich mało. Procenty uderzały do głowy, ludzie rozpoczęli walkę wokalną z DJ’em małpując śpiewających artystów i rozpoczęli swoją własna edycję „Idola”. Śpiewali ci, którzy akurat nie leżeli. Jedna z warszawskich pizzerii zdecydowała się dołączyć do imprezy przywożąc gigantyczne ilości włoskich placków. Tego było potrzeba imprezującym. Posileni zyskali nową energię. Jak przystało na bal, nie mogło też zabraknąć tańców. Panowie prosili panie, a panie panów. Konfiguracje były różne. Jedni prowadzili, inni byli prowadzeni, a jeszcze inni wyprowadzani w celu zaczerpnięcia powietrza. Niekoniecznie świeżego.
BŁĘDY NA BLOGACH
Wiem, że tekst o błędach na blogach znajdziecie w wielu miejscach w sieci. Przeanalizowałem część z nich i ze zdziwieniem stwierdziłem, że nie ma w nich wielu informacji, które wydają mi się oczywistymi. Dlatego pozwólcie proszę, ze podzielę się z Wami swoimi przemyśleniami w tym temacie. Wydaje mi się bowiem, że blogerzy z racji czy to wieku, czy zwyczajnego braku wiedzy popełniają sporo błędów na swoich nierzadko ciekawych przecież blogach.
KALEKA KOMUNIKACJA POWSZEDNIA
Co to w ogóle za głupi tytuł nie? Przeciez mówimy w jednym języku, a niektóry nawet w wielu, każdy nas rozumie... Czemu więc ten koleś sie znów czepia, że komunikacja jest kaleka? No czepiam się, bo dzień w dzień, godzina po godzinie w róznych sytuacjach znajduję sie w okolicznościach które bez jednej wątpliwości upewniają mnie, że trudna sztuka komunikacji jest w stanie postepującego rozkładu
SZTUKA PODEJMOWANIA DECYZJI
Każdy jest kowalem własnego losu i inne powiedzenia to frazesy, którymi usta lubią sobie wycierać ludzie, którzy nie potrafią skonstruować najprostszych własnych wniosków i poczynić ciekawych obserwacji. A przecież właśnie na umiejętności obserwacji, racjonalnego myślenia i wyciągania szybkich i celnych wniosków opiera się to, co powoduje, ze nasze życie jest udane i bezpieczne. Dlatego sztuka podejmowania decyzji wydaje mi się jedną z najważniejszych umiejętności człowieka w obecnych, pełnych pułapek i oszustw czasach (do spółki z umiejętnością skutecznej komunikacji).
FORD IDIOTA CZYLI REKLAMA BEZ ROZUMU
Gdy myślę o nowym aucie, najczęściej przychodzą mi do głowy różne skojarzenia. Bezpieczeństwo, komfort, ekonomiczna jazda, ale przede wszystkim wolność podróżowania i przemieszczania się. To chyba podstawowe cechy, z którymi mi, facetowi, kojarzy się auto. I przypuszczam, że wielu innym mężczyznom również.
JAK MÓWIĆ, BY BYĆ SŁUCHANYM
Człowiek wypowiada w życiu miliardy słów, część z nich ma sens, część nie. Jednak każdy, gdy już zdecyduje się odezwać liczy, że będzie słyszany a przede wszystkim słuchany. Wbrew temu, co mogłoby się wydawać wcale nie jest takim oczywistym fakt, że wystarczy się odezwać by nas słuchano. Do tego potrzeba kilku elementów – trzeba wiedzieć o czym się mówi, trzeba mieć co powiedzieć i najważniejsze: trzeba mówić w taki sposób, aby być dobrze zrozumianym. Wtedy inni będą chcieli nas słuchać. Doskonałym przykładem zaprzeczenia tej tezy są politycy, a szczególnie jeden z nich, który zawsze gdy otworzy usta obraża ludzi, twierdząc że jest gigantem intelektu. Ten, który niedawno obraził cały damski ród na forum UE.
NIENAWIŚĆ, KTÓRA ZABIJA.
Nikt z nas nie rodzi się zły. To inni, ludzie wśród których żyjemy kształtują nas, pokazują nam różne drogi, prezentują różne punkty odniesienia i pomysły na życie. To rodzice, ale też koledzy w szkole, na podwórku kształtują naszą osobowość, wtłaczają w normy społeczne. Również w takie “normy”, które uczą nas nie reagować gdy wokół nas dzieje się zło. Gdy młody człowiek przez wiele lat żyje w atmoferze premiującej, lub oswajającej jako codzienną rutynę chamstwo, pogardę, ignorancję i kłótliwość nie potrafi funkcjonować inaczej niż przy użyciu tych cech.
